Het is woensdag en morgen komt de dakdekker het dak opmeten. Vrijdag liggen de dakplaten er op en zijn we klaar. Maar zo voelt het nog helemaal niet. De laatste dakspanten zijn vanochtend geplaatst.
De mannen zijn nu hard bezig om alle geverfde vellingdelen weg te werken. Zo sluiten we langzaam de bovenste verdieping en wordt het binnen ook wat koeler. De metselploeg is al bezig aan één kant de punt op te metselen. Eén legt de metselspecie op de stenen, de volgende smeert het op niveau uit, de derde legt een steen en duwt het zachtjes aan, de vierde voorziet in nieuwe stenen. Het loopt als een geoliede machine.
Smakzoenen
De grootouders van Sinisa zijn aangekomen. De oude mensen van ruim boven de 80 jaar stompelen verbaasd over de bouwplaats. De dames onder ons krijgen stevige smakzoenen van oma. Opa bedankt zich telkens, gaat op een houten bankje in de schaduw zitten en bekijkt de bedrijvigheid. Hij is timmerman van beroep en heeft in een houtzagerij gewerkt. Ook Radana’s jongere zus (19) Angela is er vandaag. Zij heeft net haar middelbare school afgerond en gaat na de zomervakantie beginnen aan een opleiding voor politieagent. We zien niet veel vrouwelijke agenten op de straat maar zij is overtuigd dat zij ooit een politiewagen kan besturen en de wijk in kan. Ze is klein van stuk maar pittig. Op de vraag wat ze in de tussentijd gaat doen en of er vakantiewerk is, geeft ze aan dat er niet veel werk is maar dat ze gaat proberen om badmeester (m/v) worden bij het plaatselijke zwembad.
Volgens Radana is er wel werk
Genoeg en op sommige plekken zelfs heel veel. Niet in vaste dienst maar wel als dagloner. Als je maar wil. Jonge mensen willen wel een dure auto en een goed leven maar willen er niet voor werken, zegt ze. Haar man heeft werk genoeg en als je eenmaal werkt, word je weer gevraagd voor een volgende klus.
Flauw
André Bouwman roept of ik een banaan en iets lekkers kan aangeven. Hij is een beetje flauw. Het groepje staat om 6 uur op ’s ochtend. Behalve Jeroen en John. Zij zetten elke dag koffie en verzorgen de ontbijttafel. Bij eerdere reizen deed Henny dat altijd. Elke dag start de groep om 7.30 uur op de bouwplaats. Dan is het normaal als je in deze warmte rond 12.00 uur een beetje flauw wordt.
Pure afgunst
Overigens staat de broer van Radana (Radovan – Rambo) en de neef (Darko) samen met de vader van Radans (Slavko 63) ook weer op de bouw. Waren ze de eerste dag nog verlegen, vandaag beginnen ze toch echt babbels te krijgen. Radana baalt er een beetje van. “In Bosnië heeft men niet veel vrienden.” Zij is de afgelopen drie vrienden kwijt geraakt. Men is jaloers op het feit dat haar gezin een gratis huis krijgt. “Zelfs mensen die al een eigen huis hebben, vragen of de stichting niet ook voor hun een huis bouwt. Pure afgunst.” Zij begrijpt niets van haar eigen volk. Sinisa’s moeder woont in Doboj maar wil niet komen kijken of vrijdag op het feest komen.
Buurvrouw Tetka komt met de lunch en heeft verse aardbeien meegenomen. Zij is als een tweede moeder voor Radana en verzorgt elke dag het eten. Ondanks dat we roepen dat we onze eigen bammetjes mee hebben.
