Het huis van Simic was zijn eerste Make Sense! ervaring. Hij heeft daar goede herinneringen aan dus toen het dit jaar was gelukt om sponsorgeld bij elkaar te krijgen, wilde hij weer mee. Even leek dat niet te lukken. Hij is vorig jaar als Control Engineer bij het snelgroeiende bedrijf Punch Powertrain aan de slag gegaan en kon eigenlijk niet weg.
Kevin Bouwman (29) is een techneut. Na de atheneum was de stap naar de TU Eindhoven gepland. Dat bleek op dat moment te theoretisch. Binnen het jaar was hij gestopt en overgestapt naar de hbo opleiding Autotechniek in Arnhem. Na het diploma heeft hij samen met drie vrienden toch de master Automotive aan de TU Eindhoven volbracht. Niet eenvoudig maar ze hebben zich er samen door heen geworsteld. Daarna was het tijd om te reizen, vond hij.
Heupgordel met hamerhouder
Van zijn vader, André Bouwman, had hij al verhalen gehoord. Dat wilde hij zelf mee maken. “Natuurlijk stap je in een andere wereld, maar ik kan me goed aanpassen.” zegt hij. Kevin is op de bouwplaats aanwezig. Vrolijk en energiek. “Ach, ik ben een jonge kerel. In mijn vrije tijd klim ik samen met mijn vriendin Minke. Ben dus wel gewend aan hoogte en fysiek bezig zijn.” Hij glundert. Want timmeren, daar wordt hij blij van. “Ik doe zo’n week van alles maar kan extra genieten als we aan het dak kunnen beginnen.” Vol bewondering hebben de collega-vrijwilligers trouwens gekeken naar zijn nieuwe leren heupgordel met hamerhouder en andere handige features. “Ja, maar € 15,- bij Hornbach!” Tijdens de koffiepauze krijgen de collega’s even een productpresentatie.
Keuze
Een huis bouwen past bij zijn manier van bijdragen. “Kijk toch naar die blije kinderen!” hij wijst naar de kinderen Vasiljevic die gierend van het lachen van de ene kamer naar de andere rennen. “Daar doe je het voor. Ik zou wel iemand willen ondersteunen in de vorm zoals anderen dat doen maar gaat dat dan eerlijk? En hoe bepaal je aan wie je geld geeft? Helpt je meisjes meer dan jongens? En welk gezin heeft prioriteit? Ben blij dat ik die keuzes niet hoef te maken.”
Iets met vissen
Hij haalt een quote van zijn vader aan: ‘Je moet de visser geen vis geven, je moet de visser beter leren vissen.’ Die insteek staat hem wel aan. Tijdens en na het werk zie je Kevin met de kinderen spelen. Hij maakt makkelijk contact ondanks de taalbarrière. “De eerste paar dagen zijn ze verlegen, weten ze zich geen houding te geven. Is natuurlijk ook raar al die Nederlanders elke dag rond je huis. Maar na twee dagen krijg je contact. Kun je ze wat leren en heb je lol.” Terwijl hij dat zegt, horen we op straat één van de kleine jongens roepen: “Goodbye!”. Het enige Engelse woord dat hij kent en honderd keer per dag roept. Het verschil met het gezin Simic kan niet groter. Daar miste elke vorm van eigen initiatief. “Vreselijk, na een jaar is daar nog steeds niets aan het stuk rondom het huis gedaan. Ik denk dan, pak die stapel oude dakpannen, sla ze kapot en maak een mooi pad rondom.”
