Eigenlijk heeft hij geen tijd. Er moeten stenen worden geslepen en een binnenmuur wacht op een volgende lading cement. “Geef me vijf minuten. Dan kom ik.” zegt hij met een luide toon. Hij heeft standaard knalgele oordoppen in.
Teun gaat aan de picknicktafel zitten en duwt zijn gespiegelde bril tegen zijn voorhoofd. De mannen op het dak roepen tussen het timmeren door “Zo, Teun, ben jij nu aan de beurt?” Hij reageert niet en pak de blauwwitte theedoek van de tafel om het op zijn hoofd te leggen. Gedurende het gesprek zit hij als een halve Arabier tegenover mij. Het is warm en de zon staat hoog aan de hemel.
Technische achtergrond
Teun van Kerkhof (67) is sinds 2010 vrijwilliger in het bouwteam van Make Sense! Hij komt uit Bilthoven, is getrouwd en heeft vier kinderen. Op 2015 na is hij alle jaren mee geweest. Net als veel van de vrijwilligers heeft ook hij een technische achtergrond. MTS, daarna HTS Werktuigbouwkunde, toen in militaire dienst. Tijdens zijn jaren in de wegenbouw kwam hij overal, reisde het hele land door. In 1976 is hij politieagent geworden in Utrecht. Eerst op straat en toen 14 jaar lang bij de vreemdelingendienst van de gemeentepolitie. 3 jaar geleden is hij met pensioen gegaan.
Duidelijk doel
Het is een handige jongen, die Teun. Heeft veel geklust en kan ook een grote verbouwing aan. Op de bouwplaats in Bosnië is hij overal inzetbaar. “Je doet elke keer wat anders en we moeten veel improviseren. Het is wel handig als er een paar bij zijn die technisch zijn aangelegd. Aan het einde van de week moet het dak er op. Dat is een duidelijk doel. Ik voer gewoon opdrachten uit. Heb ik helemaal geen problemen mee. Te veel kapiteins op een schip is niet goed.” zegt hij lachend. Op de achtergrond vindt een gesprek plaats wat dat bevestigd.
“Het is nu woensdag en ik voel dat mijn lichaam pijn begint te doen. Ben ook niet de jongste meer! Langer dan een week moet het ook niet duren. Dit is net genoeg. Want het is toch wel buffelen met z’n allen. Je bent de hele dag bezig, fysiek en met elkaar in de buitenlucht.” Teun bekent dat hij ’s middags in de auto terug naar het logeerhuis als vaak zit te knikkebollen.
