Hij komt aan lopen. Lang en dun, altijd een oranje shirt aan met gekke of vaderlandslievende teksten (iets met Koningsdag) en kistjes. Het is warm dus eerst even wat drinken. Een buurvrouw heeft een koelkast uitgeleend en dus kunnen we ons drinken en lunchpakketje gedurende de dag gekoeld houden.
Vader van vier
IJzebrand Havinga (34) is er klaar voor. Kom maar op met dat gesprek. Hij is wel toe aan een praatje. En wil ook best zijn verhaal vertellen. Want in 2014/2015 begon hij, samen met een vriendengroep van 10 man, allerlei sponsoractiviteiten te organiseren om geld op te halen voor het huis Petrovic. Deze vrienden kennen elkaar al sinds de basisschool. In 2017 ging hij voor het eerst mee. Om te bouwen aan het huis voor de familie Simić. Dat was de start van een avontuur, blijkt later.
Even eerst nog iets over hemzelf. Hij heeft mbo Elektrotechniek gedaan en is sinds 2002 in functie als Senior GGP, wijkagent in de volksmond. Van het dorp Renswoude. Samen met Mirjam Havinga heeft hij 4 kinderen.
Schoolboekje
“We begonnen aan de bouw van huize Simić nadat we hadden gezien in welk krot ze met z’n allen woonden. Een varkensschuur, te smerig voor woorden. Het bouwwerkje staat er nog steeds maar wordt nu gebruikt als ‘man cave’ door haar oudere broer. Eén van de meisjes uit het gezin heet Sladjana (toen 14 jaar). Ze was in eerste instantie verlegen maar wilde op dag 3 iets vertellen. We verstonden elkaar niet en dat frustreerde. Het kind rende toen naar boven en kwam terug met een schoolboekje Engels. We zijn toen elke dag wat gaan oefenen in
het Engels en na een week konden we leuke gesprekjes voeren.” vertelt IJzebrand.
Vakantie in Zeeland
IJzebrand vertelt over de dikke tranen bij het afscheid. Onderweg in de auto was hij niet alleen onder de indruk van de ervaringen van de bouw en de omstandigheden van de familie. Hij vroeg zich af of hij ook iets kon doen als hij weer thuis zou zijn. “Dat meisje is heel intelligent en leeft onder druk. Misschien kon ze wat herstellen door een vakantie in Nederland. Even uit de ellende, dachten wij” Met hulp van Marlies van Hoffen, van het kinderhuis Prijateljska Kuca, werden de reisdocumenten geregeld. “Dat neemt ook enkele weken in beslag. Maar daarna kon ik haar ophalen en heeft ze vijf weken vakantie in Zeeland gevierd met mijn gezin.”
Werken aan een toekomst
IJzebrand en Mirjam ondersteunen sindsdien Sladjana Simić waar het kan. “We houden via messenger contact en oefenen zo haar Engels. Verder betalen we haar school en straks hopelijk haar studie. Ik heb er vertrouwen in.” Als politieagent is hij gewend om situaties en mensen in te schatten. Hij heeft een goed gevoel over de toekomst en is blij wat te kunnen doen.
Oh ja, IJzebrand doet ook nog wat tijdens de bouw. “Eigenlijk wat iedereen doet.” zegt hij. En daarmee is alles gezegd. Samen kijken we tevreden om ons heen. Er is veel gebeurd de afgelopen dagen. “Gek he? Dan woon je hier en opeens rijden er zes auto’s je veld in. En stappen er 21 Nederlanders uit die in een week een huis voor je uit de grond stammpen! Dan weet je toch niet waar je het zoeken moet?” We beginnen te lachen en verplaatsen ons kort in gedachten in hun schoenen. “Volgend jaar weer, IJs?”
