Krijgen Sanja en Zoran Gavrić in 2019 een eigen huis? 

Het blijft lastig. Wie gun je een huis en wie niet. De basisregels van Stichting Make Sense! zijn: gezin met kinderen, eigen grond, hoop op een betere toekomst en stabiel huwelijk. Verder hebben we geen voorkeur voor religie of achtergrond en waarderen we eigen initiatief en inzet. We denken voor komend jaar een goede keuze te hebben gemaakt.

Anders dan andere jaren staan we nu direct met het gezin in contact. Dankzij de mobiele telefoon en Facebook kunnen we communiceren met Sanja en Zoran Gavrić. Sinds onze kennismaking op 9 mei volgt Sanja ons ook via de Make Sense-pagina. Ze heeft toen ook al iets verteld over hun omstandigheden en dat is tijdens een telefoongesprek aangevuld.

Vluchteling
Sanja is in 1982 geboren in Donja Grapska, 3 km van hun stukje grond vandaan. Zoran komt oorspronkelijk uit Panjik bij Ozren. Daar woonde hij tot zijn elfde met zijn ouders. Sanja en Zoran hebben samen op school gezeten. Tijdens de oorlog moest hij uit dit gebied vluchten omdat het in de Federatie van Bosnië Herzegovina ligt en moslimgebied was. Zoran kreeg daarmee na de oorlog officieel de status van vluchteling. Zijn ouders kregen van de overheid een huis toegewezen maar zijn na de oorlog naar hun eigen stuk grond in Panjik teruggekeerd. Het ouderlijk huis was verwoest maar van de overheid kregen geld voor de bouw van een heel klein huisje.

Schenking
Het jonge stel trouwde begin twintig en heeft vervolgens op verschillende adressen gewoond. “Mijn ouders waren het niet eens met de keuze voor Zoran en sindsdien hebben we geen contact meer met hen.” aldus Sanja. Inmiddels is haar vader overleden. Van de overburen kreeg het gezin echter tot hun verrassing een stuk grond van 1300 m2 in het dorpje Bušletić. Die buren hadden geen kinderen en zijn kort na de schenking gestorven. “In Bosnië is het belangrijk om iets na te laten aan je kinderen. Meestal een stuk grond of een (deel van) huis. Mijn ouders hebben meegeholpen evenals familieleden en kennissen om geld bij elkaar te krijgen voor de bouw van het huis.” legt Zoran uit.

Zwak gestel
Omdat Zoran in die tijd nog werk had als onderhoudsmonteur bij een fabriek, waren de ambities groot. Iedereen bouwt groot met de gedachte dat de kinderen nog lang bij je blijven wonen. Een timmerman heeft vrijwillig geholpen met de fundering. Helaas was al snel het geld op en verloor Zoran zijn baan. “Ik heb hartritmestoornissen, een hoge bloeddruk en terugkerende nierstenen. Die veroorzaken veel pijn waardoor ik te veel van het werk wegbleef. Ik ben een aantal keer voor een laserbehandeling naar Banja Luka gegaan. Maar elke keer kostte het ons 150 BAM (€ 75,-). Dat geld hebben we niet.”

Inkomsten
Sanja werkt halve dagen als schoonmaakster in een school. Om dit baantje voor drie maanden te krijgen, moest ze op een bepaalde politieke partij stemmen. “Tja, zo gaat dat. Het is hier allemaal vriendjespolitiek. Heb je een keuze als je geld nodig hebt om te leven?” zegt ze schouderophalend. Of ze straks nog kan blijven werken, is onzeker. Het gezin krijgt naast het loon van Sanja van 290 BAM (€ 145,-) ook kinderbijslag voor 3 kinderen van 105 BAM (€ 35,- per kind per maand). Hun eerste kindje is na de bevalling overleden maar staat nog steeds geregistreerd. Van Hulpaktie Doboj krijgt de oudste zoon Nemanja (10) elke vier maanden 200 BAM omdat hij naar school gaat. “Ik heb de middelbare school voor Economie gedaan maar als je geen netwerk hebt en geen lid bent van de heersende politieke partij, krijg je geen baan.” Sanja lijkt er in te berusten. Net als heel veel Bosniërs.

Weggejaagd
Hun huurhuis staat op loopafstand van hun grond en is oud. “Het dak lekt en er is geen water in de badkamer. Het is allemaal heel armoedig. Gelukkig hebben we wel onze eigen meubelen maar die worden er zo niet mooier op. Verhuizen is eigenlijk geen optie. We betalen nu 100 BAM huur maar een ander huis is niet makkelijk te huren. We zijn al zo vaak verhuisd en weggejaagd. Er moet ook rust in het gezin zijn. De kinderen zijn heel emotioneel en onzeker.”

Klein huis
Het huis dat Make Sense! zou willen bouwen is vergelijkbaar met het huis voor Simić uit 2017. Dat is beduidend kleiner dan zij ooit in gedachten hadden. “Helemaal niet erg. We zijn maar met z’n vieren, hebben grond om eigen groenten te verbouwen. En hoeveel hebben we samen nou nodig? Alles is beter dan hoe we nu leven.” Sanja en Zoran zijn zichtbaar blij met de mogelijkheid en verheugen zich op onze komst.

Nu het geld nog verzamelen!
Gun jij dit gezin een huisje en een rustige toekomst met hun kinderen? Bezoek dan onze webshop of maak een bedrag over naar ons bankrekeningnummer. Je maakt een gezin heel blij en onze vrijwilligers willen ook volgend jaar weer aan de slag! Help jij mee?